Międzynarodowy dzień sernika

Czy sernik może znaleźć się w diecie?

Sernik – słodki deser, bardzo często królujący na polskich stołach. Tradycyjny sernik jest wysokokaloryczny i zawiera dużą ilość tłuszczu oraz cukru. Średnia kaloryczność waha się w przedziale 250-350 kcal na porcję i rośnie wraz z kolejnymi dodatkami, tj. kruchy spód, polewa czekoladowa, karmel. W celu zmniejszenia kaloryczności można wykorzystać twaróg chudy, jogurt naturalny oraz słodziki, np. ksylitol, erytrol czy stewię. Już sama zamiana cukru na słodzik pozwala na zmniejszenie ilości cukru o 3 łyżeczki w porcji, dodatkowo słodziki nie będą wpływać tak jak cukier na wydzielanie insuliny. Sernik na zimno warto przygotować na bazie jogurtu greckiego z dodatkiem świeżych owoców.

Sernik po części pokrywa zapotrzebowanie na wapń, magnez, witaminę B12 i B2, natomiast stanowi źródło tłuszczów nasyconych oraz cukru, co sprzyja rozwojowi cukrzycy, miażdżycy, nadwagi i otyłości, a także zwiększa ryzyko zawałów i udarów. Częste spożywanie słodkich deserów powoduje stymulowanie trzustki do wydzielania insuliny, czego konsekwencją może być cukrzyca typu II.

Nie zaleca się wybierania gotowych mieszanek do serników, które oprócz dużej ilości cukru zawierają utwardzone tłuszcze, syrop glukozowy, wzmacniacze smaku i spulchniacze.

Oprócz samej masy serowej należy zwrócić uwagę na spód, który najczęściej stanowi mieszankę cukru, mąki i masła. Spód warto przygotować na bazie słodzika, zmielonych płatków owsianych, dobrze sprawdzi się również mąka gryczana, orkiszowa, migdałowa czy ryżowa.

Sernik z pewnością nie należy do żywności, którą powinno się często spożywać. Tradycyjnego sernika powinny szczególnie wystrzegać się osoby z cukrzycą, nadciśnieniem, chorobami układu krwionośnego oraz osoby z nadmierną masą ciała.